Gay Erotic Stories

MenOnTheNet.com

Sinar

by Jekess


Yeahoooo! Aku dah dapat keje. Senang skit hati aku. Jd engineer kat Subang USJ. Gaji pun okla, pasal aku ada experience ngan bleh guna AutoCAD, dapat la RM2800 sebulan. Mulanya aku saja demand RM3500, tapi kilang tuh tak mampu nak bayar aku. Jadi aku pun kurangkan la skit, kira mati kat RM2800 je la. Tu paling tinggi yang dia boleh bagi. Aku pun apa lagi, cekau je la, daripada menganggur lama2. Payah la nanti, duit makin kurang. Kalu bertambah, takpe la gak. Aku start keje minggu depan. Boleh la prepare apa2 yang patut. Kalu nak diikutkan, besok pun dah bleh start. Tapi saja nak lambat2 skit. Kang dah keje, memang bz la. Tak sempat nak layan blues.

Hari Selasa, aku gi jalan2 area Subang tuh, carik umah sewa. Apa2 yang patut. Takkan nak ulang-alik dari umah aku kat Bukit Beruntung tuh. Lagipun kat sana aku sewa gak. Sewa kat sini lagi senang nak gi keje. Minyak pun bleh save. Putar punya putar, jumpa la aku satu rumah teres setingkat kat USJ8. Sewa pun boleh tahan, RM1000 sebulan. Nasib baik gak la sebab kalu nak dikirakan area KL nih memang mahal nak mampus sewanya. Aku pun terus call tuan umah, Melayu. Lagi senang nak tawar-menawar kalu dapat. Dekat 15 minit gak la aku berbincang ngan dia, dapat kurang lagi, RM950. Ces kurang RM50 je. Tapi boleh la. Aku cakap nak masuk ujung minggu nih. Dia set aja pasal memang dah lama pun umah tuh kosong. Tu la, cuba taruk murah2 skit, mesti ramai nak sewa.

Sekejap je dah abis seminggu. Nak start keje blik dah aku. Dekat 2 bulan gak la aku menganggur. Dah seronok plak, dok lepak2 sesaja. Tapi apa bleh buat, kalu tak keje, makan rumput la nanti. Ah pedulik kan la. Janji cukup bulan, dapat duit. Bleh tambah2 saving kat bank tuh. Takde la asik cocok keluarkan jerk. Aku nih memang suka save2. Tuk masa depan beb. Takat nih, sejak berenti keje, dah kurang skit duit aku, tapi banyak lagi la, kalu nak dikira, 5 digit gak. Aku kira2, gaji RM2800, sewa RM950, minyak/makan/api/air RM500, ada la belen dalam RM1350. Save RM500 ke, hmmm... banyak lagi.... cayalah!

Isnin, hari pertama aku masuk keje. Semua staf aku tak kenal. Kiranya hari perkenalan je la masa tuh. Keje pun blum banyak lagi. Tapi best gak la kat situ, ada bilik sendiri, komputer siap line tenet, TV. Pergh best. Rasa cam bos plak. Anak buah aku ada 5 orang. Best tul ada budak suruhan nih. Hahahaha. Lagipun keje aku bukan susah sangat pun, cuma design je. Yang lain2 suruh la anak buah aku buat. Sekali-sekala turun la production dept tengok progress keje budak2 tuh. Alangkah senangnya. Tu la, semuanya sebab aku berilmu. Kalu tak, jadi kuli batak je la sepanjang hayat. Kepada korang yang malas belajar, aku nasihatkan belajar la bersungguh-sungguh walau sampai ke negeri China. Tak rugi jadi orang terpelajar nih. Lagi satu, English kasi mantap skit. Kilang2 ke kompeni besar mesti nak staf yang fluent English.

Petang kul 4, aku dah boleh balik. Office hour beb. Cuma hari Sabtu aku off. Tapi budak2 kilang keje gak la, ikut shift, kilang aku beroperasi 24 jam, 7 hari seminggu. Kesian budak2 bawahan tuh. Tapi keje la, kalu tak, sapa nak bagi makan anak bini. Aku lain la, pasal apa? Sebab aku ada kelayakan, PANDAI. Kehkehkehkehkeh. Jangan jeles! Sepuluh minit perjalanan, trafik jam tak sangat la, dah sampai umah. Kan ke dekat. Masuk porch, baru aku perasan, kiri kanan umah aku orang Melayu duduk sebab ada frame ayat khat. OKla. Takde la bosan sangat. Aku keluar keta, pandang umah sebelah kiri, nampak pompuan baya aku ke dah tua sikit. Entah la. Tengah lepak baca paper sambil anak2 dia naik basikal pusing2 laman rumah. Aku pun tegur, "Awal balik keje hari nih?". Jawabnya, "Ha, kul 4pm tadi balik. Keje sendiri, bila2 pun boleh balik". "Oooh, senang la ye. Anak dua orang je?", tambah aku. "Ye. Dua2 hero. Yang sulung, Nazrin, 13 tahun, adiknya Nazmie, 11 tahun. Hah, Nain, Nami, gi salam abang sebelah tuh!" katanya sambil anak2 dia yang comel tuh hulurkan tangan nak bersalam ngan aku. Aku pun sambut dan cakap "Oh lupa plak, nama saya Hakim, 28 tahun, muda lagi kot, belum kawin pun lagi". "Nama saya Syikin, 33 tahun", jawabnya pula. "Oklah. Saya masuk rumah dulu la ye. Nak mandi, panas", kataku sambil bukak kasut. "Ok", jawabnya ringkas.

Best tul rasanya kejiranan kat Subang nih. Peramah, anak2 diorang pun comel2. Aku terbayang-bayang plak muka budak Nazrin ngan Nazmie tuh. Comel giler. Dah la putih, mata sepet skit, macam Cina. Memang cute dan comel. Aaarrrgh! Geram betul. Rasa nak picit2, cubit2. Beruntung gak la aku. Walaupun pindah jauh dari rumah dulu kat Rawang tuh, aku tetap gembira. Pasal ada budak2 baru yang comel. Masa kat Rawang pun aku ada ramai adik2 ke anak2 yang comel, cute dan manja. Mak pak diorang pun kenal rapat ngan aku. Jadi takde masalah la. Tapi jangan ingat yang bukan2. Aku cuma kawan ngan main2 je. Tak lebih dari itu. Seronok ngan budak2 nih. Tatau la aku nak describe macam ne pasal budak2 nih. Yang pentingnya, aku bahagia. Kat Subang nih pun, dah nak dapat budak2 baru. Takde la rasa bosan sangat. Kena plak time cuti, kan. Dah la dok menyewa sorang2.

Kul 6pm aku saja2 lepak kat luar umah. Dok atas buaian. Tuan rumah bagi sekali buaian tuh. Takde la sengal sangat nak dok lepak kat luar amik angin. Tengok umah kak Syikin sebelah, dia dah takde. Masuk rumah kot. Tapi anak2 dia masih main lagi. Yang Nazrin rasanya tinggi dalam 155cm, berat 45kg kot. Adiknya pendek skit, dalam 145cm ke, tapi berisi. Nampak cam sebaya je la diorang tuh. Aku perhatikan je diorang main sampai la si Nazrin terpandang aku tengah tengok dia ngan adiknya. Dia pun senyum dan cakap apa tah kat adiknya. Pastuh diorang datang rapat ke pagar umah aku. Alamak. Diorang datang la. Segan la plak rasanya. Si abang memulakan bicara, "Abang dok sorang je kat sini? Baru pindah ke? Tak pernah nampak pun. Keje ke bakpe?" Aku jawab, "Ha'ah. Aku keje kat USJ3. Engineer. Sekolah pagi ke dua2 nya nih?". "Ye", jawab si adik plak. Suara diorang memang best, merdu ke apakejadah la, tapi memang best. Suara budak2 yang mengancam. "Keje sekolah dah siap", tanyaku. "Dah, tapi ada gak la yang tak tau. Entah nak tanya siapa tah. Mummy macam apa tah. Tak pernah tanya pun pasal sekolah kitorang. Sukati kitorang je la nak bakpe. Belajar ke main ke. Takde sapa nak halang", jawab Nazmie. "Abah kan ada. Tanya la dia", sambungku. "Daddy takde, bang. Dekat tiga tahun dah daddy ngan mummy bercerai. Daddy pun dah hilang ke mana tah. Tak pernah langsung tepon ke datang melawat kami. Kami pun dah lali camni, takde ayah", jawab Nazrin. Elelelele. Kesian tul budak2 nih, maknya je yang bela. Bapak takde. Kesian. Kecik2 dah camtuh. Aku nasib baik lagi la. Mak pak ada lagi. Cuma diorang dok kat kampung kat Kuala Lipis, aku plak kat sini. Merantau. Kadang2 ada kesempatan, aku balik la jenguk2 diorang. Sebulan sekali ke. Bukan jauh sangat pun. "Kalau ada masalah ke apa2, tanya la aku. Aku tolong la apa yang termampu. Dulu pun aku sekolah gak. Ala, apa sangat la sekolah nih. Small matter je", kataku sambil petik2 jari. Berlagak la tuh. Hahahahaha. Budak2 tuh senyum je sambil lari2 balik sambung main. Ceria je aku tengok budak2 nih. Lantak la. Habiskan la masa budak2 korang puas2. Nanti dah besar takde apa yang best sangat.

Aku masuk rumah pasal dah azan Maghrib. Kejap je. Sok dah keje balik. Kan aku kata, bila dah keje, macam takde kehidupan je. Nih pun nasib baik 5 hari je seminggu keje. Lama la skit cutinya. Takde la rasa pressure sangat. Siap semayang, aku mengadap PC tengok2 apa yang patut dibuat untuk besok. Keje design je. Senang la gak kejenya. Tapi kalu yang tatau apa2 tuh, memang la biol gak jadinya. Senang pasal aku dah biasa buat. 5 tahun keje ngan Aiwa. Tau2 kilang nak tutup, pindah operasi. Bos aku suruh gak aku ikut gi Jepun, keje sana. Malas ah aku. Malaysia pun tak habis pusing lagi, inikan plak ke Jepun negara matahari terbit nun. Fuh. Lagipun kat Malaysia kan ada ramai budak2 Melayu yang comel2 dan cute2. Hahahahahaha. Kat Jepun pun ada gak budak2, tapi diorang makan babi. Tak best ah. Kat sini kan best, pindah ke mana2 pun mesti ada budak2 yang cute cam Nazrin ngan Nazmie tuh.

Pagi Selasa aku keluar rumah, nak gi keje hari kedua. Kul 720am baru aku keluar pasal dekat jer. Lagipun tak jam sangat. Kalu nak diikutkan, kul 750am pun boleh keluar, tapi saja awal2, nak sarapan kat kedai. Malas nak masak ke buat air. Beli je senang. Sedap pun sedap. Time tuh la first time aku nampak anak2 kak Syikin nak gi sekolah. Semalam tak nampak pun. Salah timing kot. Tapi hari nih aku dapat tengok budak2 tuh comel berpakaian sekolah. Nazrin, baju putih seluar hijau, beg okla. Tak berat sangat. Nazmie, baju sama putih, seluar biru, pasal kan dia sekolah rendah. Beg nampak cam penuh skit. Kesian budak2. Bawak buku banyak2 gi sekolah. Tapi sebab nak tuntut ilmu, takpe la. Aku pun dulu camtuh gak. "Naik bas ke mak hantarkan?", tanyaku bila diorang pandang aku. "Jalan kaki je. Sekolah lepas bukit tuh", jawab Nazrin sambil menunjukkan bukit tak jauh dari rumah aku. "Eh. Kan jauh gak tuh. Kenapa tak suruh mak hantarkan?", tanyaku lagi. "Mummy dah keluar pagi2 tadi lagi. Sarapan pun kitorang buat sendiri. Memang selalu camnih", jawab Nazmie plak. "Meh la aku hantarkan. Aku masuk keje pun lambat lagi. Nak tak?", pelawaku. Diorang terus je berlari menuju kereta aku yang tengah hidup. Panas2kan enjin, jaga skit. Kang meragam, aku gak yang susah. Chewah, budak2 nih, pantang diajak. Mungkin sebab aku nih baik ngan budak2, tu pasal diorang cepat mesra kot. Lagipun kan diorang takde bapak.

Sampai kat sekolah, diorang turun. Hmmm. Sekolahnya sebelah2 je. Sekolah menengah ngan rendah. Senang la camtuh. Takyah nak putar2 kalau mak bapak ada anak sekolah menengah ngan rendah. Sekaligus jer. Kan ke senang. Nih nak hantar jauh2 bakpe. Camnih, bila semua sekolah pagi, boleh tunggu-menunggu. Selamat la skit. Tambah plak kan sekarang nih tengah panas pasal rogol ngan cabul. Budak2 plak tuh mangsanya. Apa la dosa budak2 nih. Tak ada hati perut ke ha?! Sebelum masuk pagar sekolah, Nazrin ngan Nazmie cium tangan aku beb. Macam aku nih bapak diorang plak. Hahahaha. Lantakla. Aku pun suka ngan sayang diorang tuh. Terharu plak rasanya. Memang cepat mesra la budak2 nih. Tak kekok ngan orang luar dan tak dikenali. Tapi mesra2 pun kena jaga2. Ada gak manusia yang bertopengkan setan. Macam aku, InsyaAllah, aku takkan pengapakan budak2 nih. Tak patut la. Kadang2 tuh memang la ada rasa nak cabul budak2 pasal diorang helpless. Tapi nasib baik la iman masih kuat di dada. Tu pasal la sekali-sekali aku mengaji, berjemaah selain semayang Jumaat, untuk mendekatkan diri ngan Allah di samping melemahkan nafsu yang membuak-buak. Setakat nih, ok la. Tak pernah aku terlanjur lagi ngan budak2 walaupun peluang tuh semacam terbuka. Aku tak nak menghancurkan masa depan budak2 dan menghilangkan kepercayaan diorang terhadap aku. Dapat main dan dok sekali ngan budak2 dah cukup bagi aku. Rasa menyayangi dan disayangi.

Sejak hari tuh, memang tiap2 hari la aku hantar diorang pergi sekolah. Kalau hari Sabtu, kadang2 diorang ada kelas tambahan ke ko-kurikulum, aku hantar ngan ambik. Dah jadi cam anak aku plak. Aku pun belum kawin. Dapat jaga anak orang pun ok la. Diorang pun gembira je ngan aku. Kan ke Nazrin ngan Nazmie tuh takde bapak. Bleh la aku jadi bapaknya walaupun kalau nak dikirakan, kak Syikin tuh tua skit dari aku. Tapi muka dia tak la nampak tua sangat. Make-up lebih la tuh. Hehehehehe. Pernah kak Syikin tegur aku pasal ambik ngan hantar anak2 dia gi sekolah. Katanya budak2 tuh boleh jalan sendiri. Nih dah menyusahkan aku plak. Tapi takde la plak dia nak marah2. Dia pun suka kot. Selamat skit anak2 dia, aku jaga. Entahla. Dia pun pernah nak bayar aku, tapi aku tolak. Aku tolong ikhlas. Aku dah anggap budak2 tuh macam anak aku gak.

Lima bulan aku dok umah kat Subang tuh, kira dah bleh la jalan2 sana. Pusing2. Kalu tak mau sesat gak aku. Tak biasa la area KL nih. Kilang Aiwa dulu kat JB. Jadi, satu hari aku ajak Nazrin gan Nazmie gi jalan2. Sebelum tuh memang aku ada bagitau kak Syikin nak bawak anak2 dia gi jalan2. Dia pun tak kisah. Ikut ceritanya, dia ada salun kecantikan kat Summit USJ. Patut la hujung minggu pun aku ada nampak dia keluar. Kadang2 dia gi buat presentation kat mana2 je la. Satu Malaysia, termasuk Sabah Sarawak. Memang bz women tul dia. Tapi hidup gaya sederhana je. OKla. Bakpe nak riak, takbur, angkuh kan? Dunia nih cuma pinjaman je. Hari bersejarah tuh, hari Ahad, 7 Disember 2003, aku gi jalan2 ngan Nazrin ngan Nazmie. Maknya tak ikut pasal sibuk keje. Tarikh tuh masih lekat kat kepala aku sampai sekarang. Kenapa? Teruskan membaca.... Hahahahahaha.

Hari tuh, kitorang jalan2 satu KL dari pagi sampai malam. Penat tuh memang la penat, tapi budak2 comel dan cute punya pasal, takde hal. Mulanya aku gi bawak diorang ronda2 KLCC. Aku pun bukan biasa sangat KL nih. Tuh pun pasal area KLCC nih dekat ngan bandar, tumpuan ramai. Boleh la. Masuk Suria, aku belikan Nazrin baju, seluar ngan kasut. Nazmie pun sama, tapi dia dapat lebih. Kereta remote control pakai minyak. Beli pun pakai kredit card. Tak terasa mahalnya pun. Nazrin pun paham2 je. Takkan nak gak, mampuih la aku sekali beli. Nanti nak bayar balik, sakit. Lain kali boleh la kot. Lagipun baju, seluar ngan kasut tuh bukan cikai2 punya. Sendiri ingat la, Suria KLCC beb. Bukan kaki lima. Pastuh aku bawak diorang bersiar-siar kat Tasik Perdana sambil Nazmie test main keta control dia. Sebelum balik rumah, dah pukul 5pm gak la, aku singgah Sunway Lagoon, mandi-manda, masuk theme park. Best giler wooo. Tambah plak ngan budak2 kesayangan aku. Lama giler kitorang kat sana. Malam baru balik.

Kat rumah baru aku terasa penatnya. Apa tak, jalan dari Subang-KL-Subang. Macam bas ekspres plak. Tambah plak jalan jem sebab orang ramai cuti, hari Ahad. Tapi takpe pasal hari tuh gak la budak Nazrin dan Nazmie confirm jadi adik2 angkat aku. Diorang yang tanya tuh, bukan aku. "Abang tak sunyi ke dok sorang2? Keluarga jauh. Adik beradik takde. Abang nak adik tak?", soalan yang ditanya oleh Nazmie masa kat Tasik Perdana lepas aku cerita pasal family dan diri aku. "Camana nak adik tuh? Lainla ko jadi adik aku ke. Takkan la plak nak suruh mak aku mengandung lagi. Gila ke apa. Mak aku dah tua, tak sesuai beranak kecik. Kang keluar budak down sindrom", jawabku. "Ye la. Kalau boleh saya nak jadi adik abang. Along pun lebih kurang saya je. Abang lain, dah besar, dah keje. Boleh belikan saya permainan yang mahal2", katanya sambil ketawa. Nazmie panggil Nazrin, Along. Nazrin plak panggil Nazmie, adik pasal dia yang bongsu. Takde adik lain dah. "Apa salahnya", kataku. "Along camna?", soalku pada Nazrin pula. "Saya pun tak kisah. Lagi best ada abang. Nih bosan je nak jaga adik nih. Kecoh. Saya plak takde orang jaga. Kalau ada abang, best la", jawabnya. "Hmmm. Kalau camtuh, takde hal. Tapi korang jaga perangai ha?!. Kalau buat salah aku lempang je. Tau tak?", gertak aku kat diorang. Budak2 tuh tersengih je cam kerang busuk. Alelelele. Comelnya diorang nih. Bayangan kejadian tuh sentiasa bermain-main kat otak aku sebelum tido. Esok keje beb!

Masuk tahun 2004, aku lebih bersemangat sebab keje pun dah lama gak. Kewangan memang stabil. Kehidupan pun bahagia. Aku selalu lepak2 umah kak Syikin bila aku cuti. Tak kira la cuti ujung minggu ke cuti umum. Mesti aku ada kat sana. Best layan anak2 kak Syikin nih, terutamanya Nazmie. Dia cam lebih manja skit berbanding Nazrin. Mungkin Nazrin dah besar, sekolah menengah, malu skit nak lebih2. Cam budak2 sangat. Lagipun kan tempoh kematangan dia tuh. Nazmie plak, biasa je. Lompat2. Lari2. Budak2 la katakan. Aku bersyukur ditemukan dengan budak2 nih yang memang tak pernah dapat kasih sayang seorang abang merangkap bapak. Tapi aku takkan lupakan mak pak aku kat kampung. Satu hari nanti aku akan bawak budak2 nih jumpa mak pak aku. Tunjukkan inilah budak2 yang pernah aku ceritakan dulu. Budak2 yang amat aku sayangi dan aku tau diorang pun sayang aku. Sampai ke akhir hayat la hendaknya pertalian kita ini. Nazrin dan Nazmie, adik-adikku yang manja dan comel....

P/s: SEGALA WATAK, NAMA DAN JALAN CERITA YANG DIGUNAKAN ADALAH REKAAN SEMATA-MATA ATAU TELAH DIOLAH SEADANYA. TIADA KAITAN ANTARA YANG HIDUP ATAU YANG TELAH MENINGGAL DUNIA. SEBARANG PERSAMAAN ADALAH KEBETULAN SAHAJA.

Sori... Lepas nih, takkan ada cerita seks songsang lagi daripada aku sebab aku dah jumpa apa yang aku cari2 selama ini. Pada korang yang masih teraba-raba, berusahalah sebab Tuhan takkan merubah nasib seseorang itu jika dia tidak berikhtiar untuk merubahnya. Yang telah sesat atau terlanjur, kembalilah ke pangkal jalan. Pintu taubat masih terbuka. Salam ceria daripada aku, Jekess.

###

6 Gay Erotic Stories from Jekess

Azlan dan Azli

Azlan adalah pelajar tingkatan 2 Sekolah Menengah Taman Maluri. Di sekolah, dia mempunyai ramai rakan tidak kira lelaki atau perempuan, Melayu atau Cina mahupun India. Ini kerana dia seorang yang peramah dan suka membantu sesiapa saja yang dalam kesusahan. Di sebalik semua itu, dia mempunyai satu kelemahan yang diketahui olehnya sendiri iaitu meminati kaum sejenis. Perkara ini tidak pernah

Budak Junior

Cerita nih senang je sebab aku tak reka. Masa tuh aku form 5 kat satu hostel kat sini. Dah jadi senior memang la best kan sebab sumer orang mesti respek kat kita. Jadi aku gunakan peluang nih untuk main ngan budak-budak junior. Takkan tak tau junior kot? Budak bawahan kita la. Oklah masuk terus ke cerita. Aku baru je perasan sorang budak nih. Apa nama dia ye, ha! Hazrin. Dia baru je masuk

Budak Kampung

Nama aku Amir, umo 28 tahun. Aku sorang penyelia kat sebuah kilang semikonduktor kat KL. Kampung aku kat Johor. Keje aku kat kilang tuh memang banyak, nak selia pekerja2 supaya diorang buat keje dan tak malas yang boleh menjatuhkan produktiviti syarikat. Sebab tu la lama dah aku tak balik kampung. Tapi baru2 nih aku nekad mintak cuti sebulan nak ngabiskan cuti tahunan aku yang memang berlambak

Danial

Argh!! Bosannya hari nih. Apa nak buat ha? Lemau la aku dok terperap camnih jer. Nak gi jalan2, duit bukan banyak sangat dalam poket nih. Nak cocok, mana bleh. Duit aku simpan kat ASB sebab dividen dia besar, 10%. Hehehe. Dulu masa tengah keje, aku ada simpan RM500, setahun pastuh aku tengok dah RM600. Hah. Kan banyak bertambahnya duit aku. Seratus tuh. Sapa nak bagi free2 camtuh aje? Aku tengok

Fairul

Hari nih hari sial aku. Aku baru je kena buang keje. Lahabau tul. Nih tengah carik keje baru la. Tapi usah dirisau pak, aku ada degree, senang dapat keje. Lagipun degree bukan cukup makan je maaa, 1st class tuh. Dapat anugerah diraja lagi. Orang buang aku bukan sebab saja2, memang aku ada masalah kat tempat keje pun. Hehehe. Aku nih jenis malas giler. Dulu masa belajar, rajin la. Mungkin sebab

Sinar

Yeahoooo! Aku dah dapat keje. Senang skit hati aku. Jd engineer kat Subang USJ. Gaji pun okla, pasal aku ada experience ngan bleh guna AutoCAD, dapat la RM2800 sebulan. Mulanya aku saja demand RM3500, tapi kilang tuh tak mampu nak bayar aku. Jadi aku pun kurangkan la skit, kira mati kat RM2800 je la. Tu paling tinggi yang dia boleh bagi. Aku pun apa lagi, cekau je la, daripada menganggur lama2.

###

Web-02: vampire_2.0.3.07
_stories_story