Gay Erotic Stories

Kisha shkuar në atë qytet të skajshëm, për një për një punë personale. E kisha bezdi vajtjen, se komunikacioni ishte i keq dhe vallë hotelet do të ishin të rahatshëm, që të më ofronin mikpritjen së paku për një natë. Por për fat gjithëshka më eci mbarë dhe punën e mbarova shpejt. Kështu, që shpejtova në sheshin ku niseshin makinat, për t’u kthyer në shtëpi. E doja këtë edhe, sepse isha nisur vetëm me një këmishë me mëngë të shkurtëra, e koha pa pritmas po ndërronte e po freskohej më shumë, se sa mund të mendohet për stinën e verës. Për habinë time të gjitha makinat ishin të kyçura dhe s’kishte asnjë përgatitje për udhëtim. Pyeta një person të rastit e më thotë, se ato ditë kishin ndodhur sulme nga maskat ndaj,makinave, e kështu që të gjithë shoferët i shmangeshin udhëtimit të natës.

Prit një herë, më thanë se mos shkon ndonjë kamion, se ato nuk i prekin.

Shkova te hoteli i vetëm i kësaj qyteze dhe nuk di përse të gjitha vendet ishin të zëna.

U ktheva tek stacioni dhe po rrinja me shpresë, se mos tej ktheses,dukej ndonjë kamion. U bë një copë kohë e mirë dhe asgjë nuk dukej. Fillova të mërzitem. Një shi i lehtë filloi të binte, kështu që gjeta streh në një farë kabine të braktisur, që dikur ishte përdorur si biletari. Mbi dheun e dyshemes ishin gjurmët e zjarrit, gjë që tregonte, se aty kishin gjetur streh të tjerë para meje.

Pak nga pak po ngrysej. Si mund të kalohej nata kështu. Ndërkohë në derën e kabinës ia behu një ushtar, i cili e kish bërë rrugën me vrap për t’i shpëtuar rigimit të lehtë të shiut.

- U lage?

- Pak.

Heshtje. Për të thyer heshtjen dhe për t’u marrë me diçka, e pyes se për ku shkonte. Më tregoi se kish ardhur me leje, pasi kish martuar vllain dhe tani po kthehej në repart. Ai ishte nga një fshat aty përreth dhe kish bërë disa orë në këmbë për të zbritur në qytezë.

-Më duket se mbetem këtu sonte,- i themë.

-Më ka ndodhur edhe herë tjetër, -m’u përgjegj.

-Si quhesh?-e pyes.

-Redi,-më thotë

-Nga kështu ky emër?

-Nuk e di, por gjyshi e kishte për zemër. Thonë se është emër artisti.

-Hajde artist hajde. Së paku bukurin e paske si artist.

-Lere mos e pyet,-tha ai i turpëruar.

Përsëri heshtje. Errësira tashmë kish pushtuar gjithë vendin. Kabina nuk kishte drita, por ndriçohej nga një pasqyrim i mugët që vinte nga një llampë rruge atje tej. Kisha filluar të dridhesha nga të ftohtit. Ai e vuri re e më thotë:

-Përse paske ardhur kaq hollshëm?

-Ku ta dija unë se këtu bën dimër edhe në verë.

-Eja, më thotë dhe më hedh krahët për të më ngrohur.

Ishim përball njëri tjetrit. Ishte një djalë me trup të hedhur dhe shumë simpatik E shikoja me endje fytyrën e tij të bukur, që të ngjallte ndjenjën e një njeriu të sinqetë.. Mjekra ish mbuluar me një push të lehtë. Kjo qe sigurisht privilegji, që i kish dhënë disa ditë qëndrimi në shtëpi. Po mendoja , se si një fshatarë kish një pamje kaq fisnike, që të bënte të tregoje dobësi për të. Por, dridhma e lehtë e shkundi këtë mendim,, që që kish ardhur vjedhurazi në mendjen time.

-Ka ndonjë restorant këtu?- e pyes.

-Po,- më thotë,- ja tek është.

Shkuam. Nuk ishte ndonjë restorant kushedi se çfarë, por u darkosëm me ato që na u dukën më të mira.E shikoja tek hante me oreks ato që kishim porositur. E kisha ftuar unë atë mbremje, gjë që e lejonte të hante diçka më shumë nga mundësitë e tij.

Pasi pagova, i theme që të shkojmë përsëri nga hoteli, mbase na lënë të kalojmë natën në sallon, mjafton që të shpëtonim nga shiu dhe të ftohtit.

Punonjësi i hotelit më pa si dridhesha, e duket i erdhi keq për “musafirin” që kish mbetur në rrugë dhe na ofroi dhomën e tij për atë natë. Por ka vetëm një krevat na paralajmëroi. Kjo sigurisht nuk kishte rëndësi në krahasim me shiun që binte jashtë.

Dhoma ishte e ftohët. Për shtratin kush pyeste në se ishte i paster apo jo.

-Shtriu ti, më thotë, se unë rri tek këmbët e shtratit.

-Pse, do të më bësh roje gjithë natën. Shtrihemi të dy se kështu mbajmë ngrohët njëri tjetrin.

Më së fundi iu mbush mendja. U zhveshëm. Unë rash nga ana e murit ai pas meje. Fillimisht ram shpind më shpindë, por krevati i vogël dhe me gropë në mes nuk ishte i rehatshëm për këtë pozicion, prandaj i themë Redit të kthehej ndryshe, keshtu mund të rinim më rehatë.

U kthye, në fillim duke ruajtur një distancë, por unë u shtyva drejtë tij, duke u mbështetur në të gjithë harkun e krijuar nga trupi i tij. Gjoksi ishte mbështetur pas shpindës sime, këmbët, që i mbante pak të mbledhura, s’më linin të eksploronja të gjithë trupin e tij. Më lindi një ide e çmendur, t’ia ndjenja karin dhe të mbështetesha pas tij.

-Shtriji pak këmbët,- i themë. Dhe ai i shtriri. Atëhere u mbështeta plotësisht pas tij.

Për një çast e ndjeva butësinë e karit të tij që ravijëzohej pas bythës sime. E po edhe unë s’jam i keq, apo ai s’merr ere nga kjo dynja. Punë fshatari po mendoja me vehte. Atëhere diçka ndjeva të lëvizë pas meje. Ndoshta telepatia kish ndikuar, që ai të ndjente diçka nga ngorhtësia dhe afërsia jonë. Kari i tij, pak nga pak po drejtohej, duke u zgjatur gjithënjë e më shumë. I imi tashmë ishte krejtësisht i ngrehur. Bëra një lëvizje si pa dashur dhe në cepin e veshit, dëgjoj një ofshamje të lehtë kënaqësie.

-Redi, çfarë ke?

-Hiç.

Futa dorën midis të dyve dhe ajo preku karin e tij të ngrohët. Ai u dridh pak, dhe vuri duart para tij si për t’u mbrojtur.

-Të qenka ngrehur, ë.

Ai nuk përgjigjej. Kthehem nga ai dhe takoj dorën me të tijën. Ai nuk reagon. I kap kokën e karit dhe filloj t’ia fërkoj. Ai ul duart, për të më dhënë liri veprimi. Afroj buzët te ai. Filloj ta puth me zjarr, ndërsa vazhdoj ta fërkoj nga poshtë.

-Hape gojën, i themë, duke i futur gjuhën, por ai duket se nuk ka përvojë. –Nxirre gjuhën,- themë dhe filloj t’ia thëthijë. Duket që mësonte shpejt, pasi pas pak fillojë të bënte disa numra me gjuhë që ishin tepër interesante.

I ul brekët për të nxjerr jashtë thesarin e tij, që ashtu i ngrehur arrinte tek 18 cm. Fillimisht ia kap midis shalëve. Përsëri një ofshamje. Pastaj më thotë se po prishej. Hej dreq nata e këndëshme po merrte fund kaq shpejt. Atëhere ngrihem dhe bëj vrimën time me pështymë, pastaj fus gishtin për ta hapur pak.

-Lyje me mjaft përshtymë,- i themë dhe ai e leu. Pastaj ulem mbi karin e tij dhe filloj ta fus ngadalë. Gjithëmon më ka dhimbur në fillim dhe me këtë metodë përpiqem ta kontrolloj për të patur më shumë kënaqësi dhe më pak dhimbje. Dhe ai hyri. Kur e ndjeva se kisha arritur mbi koqet e tij, përpiqem që të përkulem për ta puthur, por nuk arrijë. Pas disa lëvizjesh e ndjeva se tani nuk më dhimbëte më, kështu u rrotullova mbi kunjin e tij dhe u shtriva mbi të. Rrotullohemi i themë. Pas pak kjo akrobatikë e solli atë sipër meje.

-Lëviz!- i themë dhe ai fillon të lëvizë, pastaj për habinë teme më thotë që të ngrihem pak, duke vënë jestikun poshtë meje, e së fundi, vendos të dy duart në felet e mija dhe i hap ato, që ta fusi akoma më thellë.

Ishte diçka qiellore. Ai sa vinte edhe shtërngohej dhe pomponte më me forcë, deri sa më së fundi, ndjeva spermën e tij të hidhej thellë në bythën time. Qëndrojë për një çast ashtu, pastaj e nxorri. U pastruam, por unë nuk isha i qetë. E kisha gjithënjë të ngrehur.

-Ma kap pak,- i themë dhe ai e kapi e fillojë ta fërkojë. E kaloj dorën mbi trupin e tij dhe filloj t’i fërkoj bythët. Ai nuk reagon fare. I kaloj gishtin tek vrima dhe filloj t’ia rrotulloj. Ai lëshon një ofshamje.

-Do që të kthehesh? – pyes. Ai kthehet pa bërë zë. Isha me të vërtet i habitur për çka po më ndodhte dhe nuk dija t’i jepja dum. Kur e pash ashtu të shtrirë përpara meje, sa nuk po fluturoja dhe u hodha mbi të, duke patur frikë se mos i ndërronte mendja. Pa e zgjatur shumë ia futa. Unë nuk e kam të madh si i tij, por ai nuk rreagojë fare. Fillova ta pompoj deri sa fara shpërtheu vrullshëm mbrenda tij.

-Oh, Red sa i mirë je, je vet mrekullia,- i theme, ndërkohë që kënaqësia po davaritej.

Pasi u pastruam, s’po më linte të qetë kurreshtja se si ndodhi e gjithë kjo, me një mirëkuptim të pashpjegueshëm. Më brente meraku, se si një fshatar konservatorë, mirë që pranojë që të më binte, por di pranojë që të qihej nga ana e tij?! Fillova ta pyes si me marifet. Ai më pa dhe me një buzëqeshje të ëmbël më thotë:

-Mos e vrit mendjen!

-Si të mos e vras kur më lindin kaq dilema në kokë. Si shpjegohet që nuk të dhimbti kur unë nuk kam arritur të mësohem gjerë më sot?

Mbas kaq ngacmimesh më së fundi më thotë:

-Me që e paske kaq merak dhe ndoshta nuk do të kemi rast të shihemi më, po ta theme: Kam qënë 6 muaj në Greqi për të punuar, por kërkush nuk më merrte në punë. Më së fundi gjeta punë për mbledhje frutash, por efendikoi ma tha copë, më merrte në punë në se përveç punës do ta linja të më binte kur t’i ngrihej. Në fillim m’u duk çmenduri, por edhe pa punë nuk rrihej. Atëhere mendovase, fundi i fundit askush nuk ka për ta marrë vesh dhe kështu iu dhash. Ai e kishte shumë të madh e më shpartalloi herën e parë, por pak nga pak u mësova, kështu që ai i joti ishte një lojë për mua.

Më zuri tmerri. Po sikur efendikoi t’i ketë lënë trashigim ndonjë dhuratë fatale. Si e bëra ashtu çveshur me një të panjohur. Vërtet e justifikoja vehten, pasi mendoja se është fshatar i padjallëzuar, po ja që na dilka krejtë ndryshe.Ku ka justifikime në se infektohesh. Iu luta të më thotë në se kish bërë ndonjë test për sidan apo ndjente ndonje shqetësim, por ai më tha se nuk ndjente asgjë. Efendikoji kish qënë një hamshorë, që qinte nga dy, tre në ditë, dhe Redin e kish patur më të preferuarin, kështu që kish bërë një dorë të mirë me para. Dhëntë zoti që nga Efendikoi i kanë mbetur vetëm parat dhe nga udhtimi im vetëm kujtimet e një nate me shi.