Gay Erotic Stories

Ne ushtri shkova me deshiren time. Me pelqente ai mjedis djemsh, midis te cileve mund te gjenja mjaft miq te mire. Kisha ne Ministri nje te njohur, i cili me rregulloi ne nje repart ne rrethin e qytetit tim. Por pervoja e diteve te para me beri te pendohem. Ne repart kishim nje djale si vajze dhe te gjithe talleshin dhe e keqtrajtonin, sikur ai ishte fajtor qe natyra e kish lindur te tille. Kjo me beri te frenohem dhe te mbytja deshirat e mija, sa me thelle qe te ishte e mundur. Nje dite erdhi per inspektim miku im dhe kur me takoi i shpjegova rasti dhe i thash se do te ishte me mire qe ate ta lironin, se sa ta torturonin ne kete menyre. Me sa duket fjala ime zuri vend, pasi pas pak ditesh ate e larguan nga reparti dhe une besoj se e kane liruar.

Kjo i vuri vulen shpresave te mija, e megjithese punoja ne nje sektor shume te rendesishem” siç eshte guzhina dhe i kisha ne dore te gjithe per nje garuzhde gjelle, perseri nuk levizja, pasi doja te ruaja gjendjen time te qetesise. Por do s’do,ja qe vjen rasti edhe pa e kerkuar.

Ate mbremje ishte shofer gatishmerie Ariani. Ai ishte nje djale me pamje jo kushedi çfare, por kishte shpatulla te gjera dhe dukej shume mashkullor. Floket i kishte te zeza kaçurela, sy zi vetull zi, me nje fjale nje djale normal. Ai kishte bere ushtrine ne kete repart dhe pas mbarimit e kishin mbajtur aty si shofer. Ndoshta nga kjo qe shume vete e dinin, qe e kishte te madh. Kjo me bente kurreshtar dhe keshtu qe here pas here kur e shihja i hidhja syte se mos dalloja gje nen stofin e pantallonave.

Nje mbremje m’u desh te shkoja ne shtepi, sa per te marre disa gjera. E pyeta Arianin ne se mund te me çonte dhe ai u tregua i gatshem. Kreva pune shpejt dhe u nisem te ktheheshim. Tek kthesa e repartit Ariani me thote:

“A bejme nje xhiro deri tek lokali, qe ishte nja 2km. me tej, sa te pinim nga nje birre e pastaj ktheheshim. Me pelqeu ideja e tij, jo vetem se e ndjeja te nevojshme pirjen e nje birre, por me kete rast edhe ia shperbleja atij, sherbimin qe me beri. Por ai vazhdoi me tej lokalit dhe e ktheu nje nje rrugice kodrinore, pak te rrahur dhe ndaloi ne vendin me te erret. Menjehere me shkoi mendja per “keq”, por nuk bera ze, pasi ai me pelqente. Aty Ariani nuk humbi shume kohe, por u fut drejte e ne teme.

“ A te shkon mendja pse kemi ardhe ketu?.. Mos bo sikur s’ta ka qejfi… E di Redo si o puna: ti me ma ngref sa here qe te shof, e ma thote mendja, se do kenoqesh me kete timin dhe mua ma bo qejfin.”

Une nuk fola. Ai e pa qe nuk po kundershtoja, prandaj ma mori doren dhe ma vuri mbi karin e tij. Papritmas me pershkoi nje dridhje. Kjo jo thjeshte per kontaktin e shumepritur, por nga qe zbulova se kishte nje kar, qe mu duk si te ishte tra. Me hyri frika ne palce. Vertet ma kishte qejfi, por po te ma fuste me siguri do te me shpartallonte. Me shkoi mendja ta kundershtoja, por njeheresh isha dhe kurreshtar qe ta shihja nga afer ate ekzemplar te rralle qe ia vlente per muze. Ai e nxorri dhe megjithese kisha pare shume kar te tjere, ky ishte i pari me te tilla permasa. Fillova te mendoj intensivisht se si te veproja dhe e vetmja menyre qe te shpetoja vrimen time ishte, qe t’ia derdhja sa me pare. Pa e zgjatur u perkula dhe desha ta marre ne goje. Bah, ku futeshe ai. Goja ime ishte nje garazh teper modest per nje makineri te madhesis se tille. Atehere nxorra gjuhen e fillova ta lepija me shpejtesi nga te gjitha anet. Ariani ofshante dhe ma shtynte koken qe ta gelltisnja, por une sillesha me gjuhe ne majen e kokes se tij, pa guxuar te shkoja me tej.

“ He Redo, si po te duket. He lepije me fort se me shkrive…” dhe i jipte kolpo te cilat me dukej sikur do te me shqyenin buzet.

O zot, po mendoja me vete, a ka vrime qe ta haj kete? Por me shkoi mendja tek disa fotografi qe kisha pare ne internet, ku disa i fusnin grushtin ne vrime qe ti jepnin kenaqesi. Me sa duket ky ishte tamam kalibri qe do te dalldiste ato djem te azdisur, qe parapelqenin karet e medhej. Por une isha i ri dhe ende me vrime te ngushte e keshtu gjuaja, per ndonje kar te gjate e te holle qe te mos me vriste shume. Duke menduar per keto gjera, ndjeva spermen e tij qe te me shperthente ne goje. Ishte e para here qe e provoja spermen e tjetrit ne goje, por ke pare ti , nuk mu duk e keqe.

Ariani me terhoqi drejte vetes e filloi te me puth me zjarr. ndoshta pak nga fara e tij i kaloi edhe atij, por ai nuk e vuri re nga qe ishte i gjithi zjarr.

“Redo ma ta fus nje here ne sume…”

“Pse s’te mjaftoi kjo? Nje here tjeter do ta bejme me shtruar.”

“Jom shume ne qejf, e do ta boja qejfin sa here te dush ti.”

Perseri me fjale te buta e me ne fund u bind.

“Fjala, fjale!” me tha. “ heren tjeter drejte e mrena, ndryshe s’kemi fjale bashke.

“Ç’ke ti, une ketu jam. Po si te shkoi mendja per mua?”

“ Une i nuhas me hun ato qe ia dine vleren karit. Pse s’kam pare simi hidhje syte ne pantallona sa here qe kaloja aty pari?”

Kur po ktheheshim e pyeta ne se ia kishte fut ndonjerit.

“E si jo. Kur isha ushtar kishim nji djale te shnosh, qe ia kishte qejfi. Ky thosh , do ta haj kallup se e ka vrimen me vjome dhe i rreshqet kollaj. E mora i note anej nga kodrat dhe ia njesha. Megjithese e kisha bo me peshtyme e ia kisha hap vrimen dollap, ai bertiti dhe sa s’i ra te fiket. I mulla gojen se thosh mos na nigjote njeri dhe hisotria u mbyll me kaq. Ç’ti bosh, i rash me dore tek vrima e tij dhe ia bona venin gjithe fare. Vallai, ai vet e deshi, por masanej u pendu… Edhe i gruje te ve qe i kom ra, qe kishte le kater kalamoj, bertiti kur ia futa. Por tashi kom msu disa metoda moderne dhe e di si futet. Po ti nuk ke ndonji shok qe e ka vrimen e modhe.”

Une qesha, por nuk i thash gje. Me keto fjale arritem. Zbrita nga makina i lehetesuar, qe shpetova mire pa me ndodhur gje. Ai me kerkonte here pas here qe ti mbaja premtimin, por une i beja bishte, pasi nuk kisha ndermend ta provoja ate kar te perbindeshme. Keshtu qe pak nga pak e harrova aventuren e nates.

Puna ne kuzhine me merrte shume kohe. Duhet te pergatiteshin kazanat me gjelle per ushtaret, pastaj gjellat e oficereve te rojes, e cila ishte diçka me e mire dhe veçanrisht kur ne repart qendronte komandanti, atehere atij i duhej bere diçka speciale. Ia pergatisja personalisht une, se ia kisha marre doren dhe ai vazhdimisht me lavderonte per kenaqesine qe i kisha sjelle. Nje mbremje, ai ndodhej ne repart dhe une si zakonisht i skuqa disa copa mishi, i bera kontorno me patate dhe nje sallat te mire domatesh, nje pjate me makarona, si ato qe i beja per vete dhe pasi e mbusha plot tabakan, ia dhash nje ushtari qe kryente sherbimin ne kuzhine t’ia dergonte. Ai u kthye shpejt e me tha, se me kerkonte komandanti. Te them te drejten u tremba. Çfare, te mos i kete pelqyer gjella, qe me kerkon te me heqe verejtejen? Iu paraqita dhe ai me buzeqeshje me tha qe te ulesha. Une sapo mbeshteta bythet ne buze te shtratit, nga qe nuk doja ta prishnja e ta beja grope. Perballe ishte i ndezur televizori dhe po jipej nje program me muzike. Ai po shijonte gatesen e po me lavderonte doren e mjeshterine time. U qetsova. Per te me share nuk me paska thirrur… po perse atehere? Pasi mbaroi, prita te me thonte te merrja tabakan e te shkoja, por ai nuk e prishi terezine. Ngriti pak perden e ulur te zyres e pa rojet qe ishin diku atje pertej dhe pastaj e uli dhe i mbylli mire. Pastaj mbylli deren me çels dhe prane meje e filloi muhabetin shtruar. Po me tregonte per jeten e tij ushtarake e pastaj per probleme te familjes. Gruan e kishte te semure prej disa vjetesh dhe kjo e mundonte shume e gjera te tjera si keto. Mire thone se hallet nuk mbarojne kurre. Koha ecte dhe mua filloi te me hapej goja. Shoket e mi kishin nje cope here qe kishin rene te flejne, ndersa une po rija suz e palevizur. Diça kisha filluar te dyshoja, por s’po kuptoja perse e zgjaste kaq shume. Komandanti kalonte nga stacioni ne stacion, deri sa me se fundi rastisi ne nje film porno nga ato te oreve te vona. Aty ishin dy çifte buze nje pishine, te cilet po qiheshin, here perpara dhe here mbrapa. Komandantit po i shkelqenin syte.

“ Ja artistet, bejne qejf dhe kete e quajne pune…Pa le provojne edhe forma te ndryshme, sa para mbrapa. Po kjo e dyta çfare kenaqesie ka?”

Tani sikur fillova te kullohem. Pra nuk ishte vetem shoferi qe me kishte vene re, por edhe komandanti. Pastaj ai filloi ta ferkonte karin e tij, i cili i ishte ngrehur. Une nuk dija si te veproja, por me se fundi e mblodha vetem: Ai do te me qij, le te me qij… Pas ketij vendimi zgjata doren dhe ia kapa. Ai nuk e kishte te madh, por ne se kishte dy vjet pa bere gje, atehere duhet te ishte i mbushur mire. ai me ledhatoje ne faqe. Ne pergjithesi nuk ishte njeri i keq. Edhe ne pamje ishte i mire, vetem me moshe ishte thuaj sa im at, por fundja si komandat qe ishte ia vlente ta provoje me te. Pa e zgjatur i ula pantallonat deri poshte, por nuk i hoqa fare, per shkak te kepuceve qe ishin te bezdisshme per ti hequr. Ai e nxori te tijin dhe duke me hipur siper e futi ne vrimen time. Sigurisht qe me dhembi, por nuk u ndjeva. E konsideroja si nje fare torture, te cilen duhet ta duroja me vetmohim. Kari i tij i pa peshtymosur mire mezi rreshqiste, ndersa une i jipja vetes qe ta hapja sa me shume qe te futej me lehte.

“ Sa i ngushte qenke more Redi,” me thoshte ai nen ze.

“Eshte hera e pare komandant…” i them une.

“ Na kandise tani…Me komandantin duhet te jesh i sinqerte, pasi i merr vesh te gjitha.”

“Ti kete thene gje Ariani, pasi shofer i tij eshte. Maskarai, por fundja mire beri se ia vlene te qihesh nga komandanti yt, pasi ke ç’te kujtosh edhe ç’te tregosh.”

Ai beri edhe nje kolpo dhe i gjithe kari prej kumandari u fut mbrenda. Ai filloi te me pomponte, duke me ngjallur kujtimet e jetes civile ku kisha thyer disa prej kareve me te bukur te djemeve te rinj. Por pas nje agjerimi te gjate ja tani, po vinte kari i komandantit qe te me plotesonte nevojat fiziologjike per te cilat kisha ardhur ne ushtri dhe nuk i kisha gjetur. Me sa duket e teprojne ne internet, qe paraqesin aq shume figura ushtarakesh, qe qijne vartesit e tyre ose te vjetrit ushtaret e rinj, gje qe jo gjithemon perputhet me realitetin. Pompimet nuk zgjaten shume se atij iu derdh shpejt. Do kisha qejf ta mbante akoma mbrenda, por ai e nxori. Pastaj u kthye nga muri qe te mos e shihnja dhe u fshi me shami, te cilen e futi perseri ne xhep.

“ Qenke llokum or Redi, se merr me mend sa me kenaqe… Por vetem nje gje: Kjo te mbetet midis nesh. Po s’fole do ta kemi mire bashke, perndryshe ti e di… “

Nuk beri asnje shenje, por e kuptova se ishte nje kercnim. I dhash fjalen qe une edhe varri do ta dijne dhe dola. Kur po kaloja prane vendit te rojes, mu duk sikur ai po me shikonte me qesendi e po me thonte: “ He ta futi komandanti. Si e durove gjithe ate kar… A e do edhe kete temin.?”

Ketu u kthjellova, se per pak do ti thoja: Eja!

Ai ishte ne vendin e tij, pa fjale dhe une vazhdova me tej, deri sa arrita ne krevatin tim. Roja e kapanonit me pyeti se ku kisha qene dhe une i thash se po shihja televizor. Te gjithe e dinin se isha i privilegjuar ne repart e keshtu qe nuk e zgjati.

Te nesermen kur kalova para tij, ai as me hodhi syte, por une e ndjenja veten te fuqishem, se kisha komandantin pas. Ikja pa leje ne shtepi dhe ai me justifikonte. Kur kthehesha kaloja nga dhoma e tij dhe nja dy pompime e rregullonin gjithe punen, Sado qe me plotesosheshin qejfet, perseri nuk isha i kenaqur. Nje dite kur futem ne nevojtoren e repartit, qe jane pa dyer, gjeta aty ushtarin qe ishte roje ate nate. Siç ishte i ulur i zgjatej poshte nje kar i gjate dhe i bukur. Kur e pash mu moren syte dhe duket ndalova, pa dashur te humb pamjen aq te desheruar. Ai me qetesi u fshi dhe u ngrit. Karin e kishte ende jashte brekeve, bile filloi t’i ngrihej.

“ Si paske futur ilaç kunder ngrehjes?” me pyeti ai.

“ Nuk i fusim asnjehere…” pergjigjem une.

“ Futini sa te doni, mua me punon dhe bile mire fort…Do jesh sonte ne repart?”

“ Po.” i them megjithese kisha ndermend te ikja.

“ Shihemi!” dhe duke mberthyer pantallonat iku.

Me mbeti mendja tek ai dhe kari i tij i bukur. Ai ishte tamam per mua. Mezi prita te vinte mbremja. Kur shperndaja darken hidhnja syte andej kendej qe ta shihnja ku ishte. Disa ushtare afroheshin tek dritarja e kuzhines , duke mu lutur qe ti hidhja edhe nje garuzhde tjeter gjelle, por ai nuk ishte. Me se fundi e pash. Qendronte pak menjeane. Une u shkeputa nga dritarja, shkova tek pjata, qe kisha pergatitur per vete dhe poshte makaronave i futa nje cope mishi nga ato te oficerave. Pastaj i bera me shenje dhe ai u afrua.

“Kujdes se ke mish mbrenda.”

Ai e mori pa fjale dhe iku. Kur te gjitha punet mbaruan, dola. Nuk dija nga te shkoja, por nuk mu desh te kerkoja shume. Nga nje qoshe e erret ai doli. U afruam me njeri tjetrin dhe po ecnim pa bere ze. “Ku do te shkonim valle?” po pyesnja veten. E ndiqja pas me kurreshtjen e asaj qe do te ndodhte. Perreth repartit kishte bunkere te cilat pasi ishtin pastruar ishin mbyllur me dry. I u afruam njerit prej tyre. Ai nxorri çelsin dhe e hapi. Pasi u futem mbrenda e mbylli me lloz. Tani ishim vetem. Bunkeri ishte i madh, sa qendroje lirisht ne kembe. Ne gjysme erresire shiheshin disa gazeta te shtruara pertoke.

“Eja se me vdiqe…” me tha ai.

“Pse?…”

“ Se kam kohe qe te pres e me se fundi u poqem.”

Ai me terhoqi ndaj vetes e filluam te putheshim. Ishin puthje te gjata e te zjarrta qe me kujtonin kohen e harruar. E ndjeja aromen e tij prej ushtari te palare dhe kjo me tundonte edhe me keq.

“ E di se sa te kam desheruar, qe diten e pare qe te pash, por nuk kisha guxim. Ate nate qe ishe tek komandanti u binda se ishe tamam per mua.

“Perse u binde?…”

U afrova disa here prane dritares, por nuk shihej gje, vetem degjoja shtratin e hekurit qe luante dhe kjo me bindi per ate qe po ndodhte pas perdes.

“ Po perse nuk me fole, kur kalova prane?”

“ Sepse nuk mu durua dhe i dhash fund me dore. Por nuk ka rendesi. Tani jemi bashke e mund te kenaqemi te dy. “

Qe te mos vonoheshim u shtrime mbi letra. Poshte shtruam rrobat tona e pastaj ashtu te çveshur filluam ritin antik te homoseksit, qe te kujtonte lashtesine, kur luftetaret qinin ushtaret e rinj, duke shfryre dufin e tyre seksual. dhe kjo ishte normale.

Kur ai mbeshteti karin e tij ne vrimen time qe e kishte hapur me pare, me beri te besoj se kishte pervoje per keto pune. Sa me thelle futej kari i tij aq me kenaqesi ndjeja dhe pas kesaj vijoj nje qirje e gjate dhe e kendeshme. Here pas here nderronim pozicion, qe si e si te futej me mire e me thelle. Ai here me puthte e here me kapte karin tim per te ma tundur, deri sa na u derdh pothuaj te dyve ne te njejten kohe. Kur mbaruam mbetem per nje kohe ashtu.

“Qenke mjeshter” i theme.

“Ashtu tu duka?”

“ Me kenaqe, gje qe nuk e kisha provuar prej shume kohe.”

“ Ky eshte vetem fillimi.”

“ Do te mbetemi miq?

“ Shpresoj per shume kohe.”

Kur dolem, era e fresket me goditi ballin e djersitur. Tek drita takova nje ushtar te sherbimit.

“Te kerkon komandanti!” me tha. Ishte e para here qe nuk iu binda urdherit. Doja ta mbaja per sa me gjate kenaqesine qe me kishte dhene ai, miku im i panjohur.

“S’po shkon?..”

“Jo. Kjo nate eshte vetem e jotja…”

Ai me goditi lehte ne shpatulla. Tani ishim bere miq te vertete.